ادامهٔ وعده‌های بی‌پشتوانه به زنان، همراه با ایده‌هایی «ابتکار» ی برای به انحراف کشیدن جنبش زنان
روزنامهٔ شرق، ۲۵ اردیبهشت‌ماه سال جاری، یعنی چند روز پیش از انتخابات ریاست جمهوری ۹۶، در گزارشی نوید حضور زنان در ورزشگاه‌ها را داد و نوشت: “این خبر در حدِ یک فرضیه است و مدیر روابط عمومی وزارت ورزش آن را در صفحهٔ اینستاگرامش منتشر کرده ولی تجربه نشان داده که این خبرها بدون صحبت در وزارت ورزش به بیرون درز نمی‌کند.
موضوع از این قرار است که وزارت ورزش درنظر دارد آخرین بازی تیم ملی فوتبال کشورمان در راه رسیدن به جام جهانی را برای خانواده‌ها درنظر بگیرد. به‌این‌معنی که فقط زنان به‌همراه فرزندانشان بتوانند بازی را از نزدیک ببینند. درعمل هم‌زمان مناسبی برای این کار درنظر گرفته شده و هم مکان مناسبی. … درواقع اگر ایران بازی با ازبکستان را ببرد، کار تمام است و دو دیدار دیگرش برابر کره‌جنوبی و سوریه تشریفاتی می‌شود. بازی با کره که در خانهٔ رقیب برگزار می‌شود و می‌ماند آخرین دیدار: ایران – سوریه؛ ۱۴ شهریور در ورزشگاه آزادی. … حالا وزارت ورزش می‌خواهد از این فرصت استفاده کند و با فراهم کردن فرصت حضور «خانواده‌ها» در ورزشگاه، پای زنان را «یک‌بار» دیگر به ورزشگاه صدهزارنفری آزادی باز کند.”
از آن زمان تا کنون چندین مسابقهٔ ورزشی در ایران برگزار شد که آخرین آن هم اتفاقاً بازی ایران و سوریه بود که خبر اجازه ندادن به زنان برای حضور در ورزشگاه، در سطحی وسیع رسانه‌ای شد و دولت روحانی را با چالشی جدی مواجه کرد. روزنامهٔ آرمان، ۱۶ شهریورماه، در این ارتباط نوشت: “این روزها شاهد هشتک کلیشه‌های برعکس در فضای مجازی هستیم؛ زنان سعی دارند با به‌طنز کشیدن تبعیض‌های جنسیتی مسئولان را متوجه خود کنند. البته اوج این ماجرا به بازی ایران و سوریه برمی‌گردد که با راه‌یابی زنان سوری به ورزشگاه واکنش‌هایی را برانگیخت و باعث شد دوباره مسئلهٔ ورود زنان به ورزشگاه به‌چالش کشیده شود. بر مبنای منشور حقوق شهروندی، حضور زنان در ورزشگاه‌ها حق آنان است و در روزهای اخیر یک حق طبیعی از جامعه زنان سلب شده است. باوجوداین، آگاهی زنان نسبت به حقوقشان به‌حدی بالا رفته که دیگر اعتراض خود را پنهان نمی‌کنند، بلکه با صدای بلند خواست‌های خود را مطرح کرده و برای رسیدن به آن پافشاری می‌کنند.”
این مطالب تکراری که در روزنامه‌های طرفدار اعتدال مرتب چاپ و نشر می‌شوند، تازگی‌شان را از دست داده‌اند، چون برای سرگرمی و کنترل افکار عمومی نگاشته می‌شوند. اما نکتهٔ مهم آن است که، به‌رغم این دشمنی آشکار حاکمیت با خواست‌های زنان، ما همچنان شاهد وعده و وعیدهای پرطمطراقی هستیم که از جانب نیروهای موسوم به اصلاح و اعتدال به زنان داده می‌شود. روزنامهٔ آرمان، ۱۵ شهریورماه، نوشت: “معصومه ابتکار در دولت دوازدهم معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده شد. برخی تصور کردند این جایگاه سبب کاهش تحرک این عضو کابینه یازدهم می‌شود، اما نمی‌دانستند او به‌خوبی آموخته که در هر جایگاهی چه انجام دهد تا کاری جدید و جذاب باشد. حالا هم که در معاونت در امور زنان و خانواده است، ایدهٔ جدیدی ارائه کرده که ”پارلمان زنان“ نام دارد. ابتکار دیروز با اشاره به عرصه‌های حضور زنان که در تصمیم‌گیری‌ها بسیار مؤثر است، گفت: ”در این راستا، شکل‌گیری پارلمان زنان“، اتفاقی ارزنده است که استان خراسان رضوی نخستین استانی است که این کار در آن انجام می‌شود.“ این مطلب، در ادامه، به‌نقل از خانم ابتکار که در خراسان این وعده را نوید داده است، می‌نویسد: “مقولهٔ حقوق شهروندی و در کل سازمان‌های مردم‌نهاد، موضوعی است که در دولت دوازدهم موردتوجه قرار خواهد گرفت که از زمینه‌های مهم کار و فعالیت است. در همه عرصه‌هایی که اشاره شد، به‌ویژه در بخش زنان و خانواده، حقوق شهروندی خصوصاً در سازمان‌های مردم‌نهاد بسیار اهمیت دارد. … دولت بنا دارد صدا و پیشنهاد‌های مردم و سازمان‌های مردم‌نهاد، خیریه‌ها، تشکل‌ها، منتقدان و جوانان را در مورد این موضوعات بشنود. یکی از این راهکارها، دخالت در سیاست‌گذاری‌های دولتی است و حضور در کارگروه‌های شوراهای برنامه‌ریزی استان یکی از مهم‌ترین و مؤثرترین شکل‌های تصمیم‌سازی‌هاست و هم‌اکنون بر اساس مصوبهٔ دولت، آیین‌نامه‌ای وجود دارد که مربوط به شورای برنامه‌ریزی است.” این مطلب در همان روزی انتشار یافت که شوک ممنوعیت زنان برای ورود به ورزشگاه سر تیتر اکثر روزنامه‌ها بود. به‌علاوه، نوشتهٔ روزنامه آفتاب یزد، در صفحهٔ اول این روزنامه در ۲۳ شهریورماه، زیر عنوان‌های: “فرجام یک وعده”،”وزیر زن معرفی نشد-استاندار زن معرفی نمی شود-زنی به‌عنوان معاون وزیر معرفی نشده”، به‌قدر کافی این صحبت‌های پوچ و توخالی را بر ملا کرده است. معصومه ابتکار که اتفاقاً مقامش هم در دولت جدید تنزل یافته، بهتر از هر کس می‌داند که در چارچوب‌های فعلی، حاکمیت ارتجاعی اجازهٔ هیچ مانوری به نفع زنان را نمی‌دهد و دولت روحانی هم عملاً نشان داده هر آن چیزی وعده داده شده بود برای انتخابات بوده است و سیاست جاافتاده برای دولت جدید، تقلیل حضور زنان در همه عرصه‌ها است. وظیفهٔ معصومه ابتکار و همفکرانش در جناح اعتدال و اصلاح، ایجاد توهم با دادن وعده‌های دروغین است و وظیفهٔ نیروهای مترقی افشای این نیرنگ‌های سیاسی است. حاکمیتی که حضور زنان در ورزشگاه را برنمی‌تابد، چگونه اجازه خواهد داد “پارلمان زنان” برای پیگیری مطالبات زنان شکل بگیرد؟
به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۰۳۴، ۲۷ شهریور ماه ۱۳۹۶
