در سوگ انسانی والا و مبارزی پرشور و ثابت‌قدم در طریق آرمان های مردمش

پیام تشکیلات دموکراتیک زنان ایران:
در سوگ انسانی والا و مبارزی پرشور و ثابت‌قدم در طریق آرمان های مردمش

“ارغوان!
این چه رازیست که هر بار بهار
با عزای دل ما می آید” – شعر ارغوان، ه. الف. سایه

در ۲۹ اسفندماه ۱۳۹۹ ، یک روز مانده به آغاز بهار، قلب رفیق علی خاوری، مبارز خستگی ناپذیر و گرانقدر ما از طپش باز ایستاد و پس از ۸ دهه مبارزهٔ پیگیر با رژیم‌های استبدادی پادشاهی و ولایی، مردم آزادی‌خواه، هواداران حزب، رفقا، و یارانش را ترک کرد.
رفیق خاوری، رفیقی پایبند به اصول دستیابی به حقوق زحمتکشان و ضد رژیم ولایت فقیه بود- یعنی رژیمی که پایهٔ ستم کنونی بر مردم ما، بی‌قانونی نسبت به زحمتکشان زن و مرد به‌طورعموم، و ددمنشی‌ها به‌ویژه با زنان مبارز و زنان زحمتکش است.
با این ضایعه دردناک زحمتکشان ایران معلمی بزرگ را از دست دادند که نقشی تاریخی و ویژه در حیات و رهبری حزب توده ایران ، در شرایطی که رژیم ولایت فقیه کمر به نابودی حزب توده ایران بسته بود ، ایفا کرد و نقشه دشمنان حزب را ناکام گذاشت.
رفیق خاوری در خانواده‌ای با فرهنگ به‌دنیا آمد. پدر او مردی فرهیخته از خطهٔ ادیب‌پرور خراسان بود و این فرهیختگی در فرزند نیز به‌ارث رسید که با شجاعت، عشق بی‌پایان به مردم و زحمتکشان، کلام ساده و بیان منسجم در طرح مسائل عمده و کلیدی همراه بود چنان که همواره بر دل دوست می‌نشست و دشمن را نومید می‌ساخت؛ به‌عنوان نمونه، در بیدادگاه رژیم پادشاهی پهلوی پس از درخواست صدور حکم اعدام برای او و رفیق حکمت‌جو از سوی دادستان، رفیق خاوری با غرور و اعتمادبه‌نفسی کم‌‌نظیر خطاب به دادستان گفت:
“آقای دادستان به‌نام قانون و به‌نام عدالت برای من و دوستم از دادگاه تقاضای صدور حکم اعدام نموده‌اند. باور کنید همان‌قدر که شما، چه در موقع درخواست این گونه احکام و چه در موقع صدور آنها، آرام و بی‌تفاوت هستید، من نیز به‌همان اندازه آرام و بی‌اعتنا هستم. آنگاه دلِ من می‌توانست بلرزد که خود را مقصر بدانم. زندگی برای من مدت‌هاست که دیگر دور من و آنچه تنها مربوط به شخص من است دور نمی‌زند؛ وجود من، خواست‌های من، آرمان‌ها و امیدهای من، دلهُره‌ها و دلخوشی‌های من، همه و همه در وجود ملتم، خواست‌های ملتم، آرمان‌ها و امیدها، دلهُره‌ها و دلخوشی‌های ملت رنج‌دیده‌ام حل شده است”.
زندگی پربار رفیق خاوری از آغاز جوانی با گرایشش به اندیشه‌های کمونیستی و سوسیالیسم در واقعیت امر در وجود مردم و عشق بی‌پایان او به آنان و بهروزی‌شان در زندگی و مبارزه خستگی ناپذیر در این راه تبلور یافت. او به نیروی توده‌ها برای دگرگونی‌ها و ساختن فردایی روشن برای زحمتکشان کشور و دستیابی به آزادی و عدالت اجتماعی، باوری عمیق داشت و آن راعظیم و لایزال می‌دانست. درعین‌حال او از آموزگاران زحمتکشان، مارکس و لنین، و همچنین حضور فعال در مکتب حزبش آموخته بود که بدون آزاد سازی نیمی از جامعه یعنی زنان، جامعه روی آزادی را به‌خود نخواهد دید. نابرابری، تبعیض جنسیتی، و انواع خشونت نسبت به زنان در جامعهٔ زن‌ستیز و واپسگرایی که رژیم ولایی رهبریش می‌کند از نگاه تیزبین رفیق خاوری پنهان نبود و برخی نوشتارهای او در مطبوعات حزبی نشانگر دغدغه او در این زمینه بود. رفیق خاوری پیکار جسورانهٔ زنان ایران و همه برابری‌خواهان به‌منظور دگرگون‌سازی روابط مردسالارانه و زن‌ستیزانه را تحسین می‌کرد، تحول‌های‌شان را پی می‌گرفت، و پشتیبانی از مبارزات زنان را وظیفهٔ هر پیکارگر آزادی‌خواه می‌دانست. رفیق خاوری اعتقاد عمیق داشت که حضور پرتوان زنان در صف‌های مبارزهٔ جنبش مردمی  و پیوندشان با جنبش‌های مردمی‌ای دیگر، راه پیروزی را هموار می‌سازد. رفیق خاوری اعتقاد عمیق داشت و بر آن تأکید می‌کرد که تنها با تحقق تغییرهایی بنیادی، دستیابی به خواست‌‌های برابری‌خواهانه و رفع ستم جنسیتی و  محو هرگونه خشونت بر ضد زنان می‌تواند امکان‌پذیر شود.
تشکیلات دموکراتیک زنان ایران درگذشت رفیق خاوری، صدر حزب تودهٔ ایران را به خانوادهٔ او، هواداران و اعضای حزب تودهٔ ایران، و همچنین به همهٔ مبارزان راستین راه بهروزی طبقهٔ کارگر و زحمتکشان تسلیت می‌گوید.
یاد عزیزش مانا و گرامی باد!
تشکیلات دموکراتیک زنان ایران

۹ فروردین ۱۴۰۰