پیام تشکیلات دموکراتیک زنان ایران به فدراسیون دموکراتیک جهانی زنان به مناسبت ۸ مارس

پیام تشکیلات دموکراتیک زنان ایران به فدراسیون دموکراتیک جهانی زنان به مناسبت ۸ مارس

رفقا ی گرامی فدراسیون دموکراتیک بین‌المللی زنان!

هم‌رَزمان عزیز!

تشکیلات دموکراتیک زنان ایران ۸ مارس، روز همبستگی جهانی زنان را به شما و از طریق شما به تمام زنان کشورهای عضو و سراسر جهان صمیمانه تبریک می‌گوید. امسال در حالی جهان ۱۱۱مین سالگرد بنیادگذاری ۸ مارس، روز تجدید عهد مبارزاتی زنان جهان برای ساختن دنیایی عاری از فقر، خشونت، تبعیض، بی‌عدالتی، و تخریب محیط‌زیست را گرامی می‌دارند که یک سال از بحران همه‌گیری کرونا در جهان می‌گذرد. این بحران به طرز فاجعه‌باری شکاف جنسیتی و طبقاتی را عمیق‌تر کرده است و ما هم اکنون شاهد افزایش فقر و خشونت و سایر ناهنجاری‌های اجتماعی در جهان هستیم که بار آن بیشتر بر دوش قشرهای فرودست، به‌ویژه زنان، قرار دارد.

رفقای گرامی!

همان‌طور که در بیانیهٔ فدراسیون در تابستان سال ۲۰۲۱ آمده بود، کشورهایی که نظام بهداشتی و درمانی همگانی-دولتی دارند، از شرایط خوبی برای مبارزه با همه‌گیری کنونی برخوردار بوده‌اند و هستند، امّا در کشورهای سرمایه‌داری و کشورهایی که نظام اقتصادی نولیبرالی را دنبال می‌کنند، بر اثر تعدیل‌های ساختاری، نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی افزایش یافته و خشونت و تبعیض علیه دختران چندبرابر شده است.

در میهن ما ایران نیز اِعمال سیاست‌های اقتصادی نولیبرالی، فقر و شکاف طبقاتی عمیقی را به مردم تحمیل کرده که در کنار تحریم‌های کمرشکن اقتصادی و بانکی امپریالیسم آمریکا، جامعه با بحرانی عظیم روبرو است؛ فشار بر زحمتکشان افزایش یافته و حکومت ایران فقط با سرکوب جنبش‌های اجتماعی، از جمله زنان، قادر به ادامهٔ حیات خود است.

فقر و بیکاری سبب افزایش بیشتر ناهنجاری‌هایی مانند خودکشی، قتل‌های «ناموسی»، ازدواج کودکان، محرومیت از تحصیل فرزندان قشرهای آسیب‌پذیر و… در دوران کرونا شده  و به تبعیض جنسیتی در عرصهٔ اشتغال زنان افزوده است.

وضعیت اشتغال زنان در بازار کار ایران به علّت سیاست‌های زن‌ستیزانهٔ رژیم ولایت فقیه پیش از شروع همه‌گیری کرونا نیز آسیب‌پذیر بود. جمهوری اسلامی ایران تبعیض جنسیتی در حوزهٔ اشتغال زنان را با اِعمال سیاست‌های گوناگون به پیش برده است. در شرایط جدید، زنان با وجود همان سهم اندکشان از اشتغال (۱۶درصد) بیشترین آسیب‌ها را از تأثیر اقتصادی و روانی کرونا می‌بینند. خصوصی‌سازی سبب رانده شدن بیش از ۷۰درصد از شغل‌های رسمی به شغل‌های غیررسمی شده است. این امر موجب شد تا زنان زحمتکش میهن ما برای تهیهٔ نیازهای اوّلیهٔ‌ خود و خانواده، مجبور باشند حتیٰ کارهای سخت و طاقت‌فرسا را با مزد کم و نداشتن بیمه و ساعت‌های طولانی کار و بدون حمایت‌های قانونی بپذیرند. ناامنی شغلی به‌خاطر بسته شدن برخی از کسب‌وکارها و از بین رفتن شغل‌های غیررسمی در شرایط کرونایی، یکی دیگر از کابوس‌های زنان کارگر و زحمتکش است.

همان‌طور که می‌دانیم، زنان در صف مقدّم مبارزه با کرونا قرار دارند، چه در عرصهٔ خدمات درمانی یا سایر خدمات عمومی که در دوران کرونا دایرهستند، و چه زنانی که باید از خانه کار کنند و بار دوگانهٔ مسئولیت نگهداری از کودکان و حتیٰ رسیدگی به آموزش آنان و مسئولیت نگهداری از سالمندان بر دوش آنان سنگینی می‌کند، و نیز زنان خانه‌دار، بیشترین فشار و آسیب‌ها ی روانی را در این شرایط تجربه کرده‌اند و می‌کنند.

در این شرایط، فقر و خشونت در همهٔ کشورها، از جمله و به‌ویژه در کشورما ایران، افزایش فراوان داشته است: از مهاجرت پرستاران به‌خاطر فشار کاری و عدم دستیابی به مطالبات انسانی و قراردادهای کاری ۸۹ روزه و تغییر شغل اجباری گرفته تا خشونت خانگی و زن‌کُشی به بهانه‌های ناموسی، همسر و کودک‌آزاری و شمار زیاد کودکان محروم از تحصیل که بنا به آمارها بیش از ۴میلیون دانش‌آموز ایرانی را در بر می‌گیرد، و به‌ویژه افزایش معضل ازدواج کودکان که پیوندی ناگسستنی با فقر دارد.

ازدواج دختربچه‌ها، که رژیم ولایی ایران آن را امری قانونی و شرعی و به منظور اِعمال سیاست افزایش جمعیت نیز رواج می‌دهد، از مشوّق‌ها و حمایت‌های دولتی مانند وام ازدواج برخوردار است. در نتیجه، آمارهای رسمی از افزایش کودک‌همسری در سال گذشته و در شرایط کرونایی خبر می‌دهند:  فقط در ۹ ماه سال جاری ۲۵۰۰۰ مورد ازدواج کودکان زیر ۱۸ سال ثبت شده و طبق آمار مرکز آمار ایران که ایرنا، خبرگزاری دولتی ایران، در ۲۱ ژانویه منتشر کرد، ازدواج ۹۰۵۸ دختر ۱۰ تا ۱۴ ساله گزارش شده، و طی همین مدّت، ۱۸۸ مورد طلاق مربوط به دختران در همین ردهٔ سنّی ثبت شده است. کودک‌بیوگی، کودکانی که با مردان مُسن وادار به ازدواج می‌شوند و سپس طلاق می‌گیرند، از ناهنجاری‌های امروز جامعهٔ ما است. لایحهٔ منع ازدواج کودکان زیر ۱۳ سال تا امروز در نهادهای قانون‌گذاری و حکومتی تصویب نشده است.

مُعضل دیگر، افزایش خودکشی نوجوانان به‌خاطر فقر و نداشتن دسترسی به امکانات آموزشی مثل موبایل و اینترنت در دوران کرونا است که یکی دیگر از پدیده‌های دلخراش این دوران است و در مواردی به صفحه‌های روزنامه‌های رسمی نیز راه پیدا کرده است. به‌علاوه، اعتیاد، تن‌فروشی، کار کودکان، زباله‌گردی، و فروش اعضای بدن- مانند کلیه‌فروشی- برای تأمین نیازهای اوّلیه نیز بخشی از مُعضل‌های اجتماعی است که در طی دوران کرونا افزایش شدیدی داشته است.

در عین حال، حکومت ایران یکی از چهار مورد در جهان است که هنوز «کنوانسیون رفع تبعیض از زنان» را امضا نکرده و برابری جنسیتی یاد شده در این کنوانسیون را مخالف قانون اساسی خود می‌داند و بر اجرای ضوابط اسلامی تأکید می کند، که طبق آن، زنان به تحمّل خشونت و بی‌حقی تشویق می‌شوند و ازدواج کودکان مُجاز است.

حاکمیت قرون وسطایی ایران سرکوب حقوق مدنی و انسانی مردم ایران، به‌ویژه حقوق کودکان و زنان را دنبال کرده است و همچنان سیاست دستگیری، شکنجه، و اعدام را برای بقای خود به پیش می‌برد. امّا زنان شجاع ایران پیگیرانه در راه تغییر دادن قوانین قرون وسطایی و رفع تبعیض جنسیتی و طبقاتی به شکل‌های گوناگون مبارزه می‌کنند و هزینهٔ آن را با سرکوب و زندان می‌پردازند.

فرخنده باد ۸ مارس!

زنده‌باد همبستگی مبارزاتی زنان جهان برای ساختن دنیایی بهتر!

تشکیلات دموکراتیک زنان ایران

۸ مارس ۲۰۲۱